ميرعماد خوشنويس بزرگ قرن نهم و دهم هجری (1024ـ961 قمری) می باشد.در قزوين خوشنويسی آموخت و در تبريز به جرگه ی شاگردان محمدحسين تبريزی درآمد. استاد اخير خيلي زود او را «استاد خوشنويسان» ناميد و او را از شاگردي بي‌نياز دانست. ميرعماد از تبريز به عثماني و حجاز رفت و سپس به ايران بازگشت. مدتي در خراسان و هرات به كاتبان كتابخانه‌ي فرهاد خان قرامانلو، از امراي لشگريان شاه‌عباس، پيوست.
پس از قتل فرهاد خان به قزوين بازگشت و در 1008 قمري به اصفهان رفت. عباس دوم دوازده سال بود كه به تخت نشسته بود و صفويه در اوج قدرت و شوكت به سر مي‌برد. از اين رو، هنرمندان و صنعتگران راهی اصفهان می شدند تا از نظر مادی و معنوی ترقی كنند. ميرعماد نيز عريضه‌ای به نستعليق در مدح شاه نوشت و براي او فرستاد. شاه را خوش آمد و او را به دربار فرا خواند. ميرعماد تغييراتی در قواعد نستعليق به وجود آورد. خط او به حدي متعالی شد كه گفته مي‌شود هنوز نظيری برايش سراغ نكرده‌اند. او شانزده سال در اصفهان اقامت كرد. شاگردان بسياری را آموخت و آثار فراوانی از خود به جا گذاشت.
آرامگاه او اكنون در اصفهان است. اين آرامگاه در مسجد مقصودبيك اصفهان واقع شده است. ميرمحمد بن حسين حسنى سيفى قزوينى، ملقب به عمادالملك و مشهور به مير، خطاط معروف ايرانى (۱۰۲۴-۹۶۱) و يكى از بزرگ‌ترين نويسندگان خط نستعليق زمان خود بوده است. مدفن وى در ضلع شرقى صحن كوچك مسجد مقصودبيك قرار دارد و سنگ‌‌قبر آن هيچ‌گونه كتيبه‌اى ندارد؛ اما در آرامگاه او قطعه‌سنگى از مرمر به طول ۷۰ و عرض ۳۵ سانتى‌متر به طور عمودى بر ديوار شرقى نصب شده است كه بر حاشيه و متن آن، عبارات و اشعارى حجارى كرده‌اند.
مسجد كوچك مقصودبيك در يكی از كوچه های شمال شرقی ميدان نقش جهان(امام) واقع شده است و كتيبه سردر آن سال 1010 هجري قمری را نمايش مي دهد. با ورود به شبستان جنوبی مسجد، آنچه توجه هر بيننده ای را به خود جلب مي كند وجود كاشيكاری های معرق است كه نوشته هاي محراب زيبای آن به خط ثلث سفيد رنگ بر روي كاشی هاي لاجوردی به قلم عليرضا عباسی است.
در ضلع شرقي اين شبستان در يك لوحه به خط ثلث برجسته بسيار زيبايي يكي از آيه های قرآن كريم گچ بری شده است. در اين ميان به صحن مسجد كه وارد مي شويم آرامگاه ميرعماد حسنی قزويني جلومان ظاهر مي شود كه در زمان صفويه شهرت بسيار داشت.
ميرعماد خود را از سادات حسنی می دانست و از اين رو، رقم امضايش «ميرعماد حسني» بود. مرگ او در سال 63 زندگی اش اتفاق افتاد. آثار او اكنون به موزه‌ي خوشنويسی قزوين واقع در كاخ چهلستون منتقل شده‌اند.
كتيبه خط ميرعماد حسني در تكيه ميرفندرسكی موجود است.
پروانه ميرعمادی، از نوادگان ميرعماد حسنی- خوشنويس قرن يازدهم- و نوزدهمين نسل از فرزند زادگان ايشان است.
ميرعمادی، خطاطی در سبك‌های نستعليق، شكسته و كتابت را در محضر استاداني چون يدالله كابلی، عبدالله فرادی و محمد حيدری آموخته و فنون هنر نقاشي را نيز از پرويز ايزدپناه و هانيبال الخاص فرا گرفته است.
او در حال حاضر دوره فوق ممتاز خط نستعليق را در محضر عباس اخوين تعليم می بيند.
ميرعمادي تا كنون نمايشگاه های متعددی از آثار خود در كشورهاي كانادا، آمريكا، چين و ايران برگزار كرده و از نمايشگاه‌هاي “مترو هال” كانادا و پنجمين نمايشگاه بين‌المللی پكن جوايزی را كسب كرده است.
منابع: پورتال اصفهان و ويستا
با سپاس از روزنامه نصف جهان مورخ 8 شهريورماه 1390